Przejdź na skróty do treści. | Przejdź do nawigacji

Modernizacja Linii Kolejowej E-30 Kraków - Rudzice, Polska

Niezwykle złożona inwestycja wymagająca indywidualnych rozwiązań.
W ramach inwestycji wybudowano lub zmodernizowano w sumie 54 obiekty inżynieryjne.

Opis inwestycji

Celem inwestycji jest zwiększenie przepustowości linii kolejowej poprzez dobudowę dodatkowych torów dla pociągów aglomeracyjnych, skrócenie czasu podróży na odcinku Kraków Główny Towarowy - Rudzice oraz poprawa bezpieczeństwa i komfortu podróży. Ponadto wybudowana zostanie nowoczesna infrastruktura pasażerska, system informacji pasażerskiej oraz nowe węzły przesiadkowe. Generalnym wykonawcą inwestycji jest firma Strabag, a ULMA Construccion Polska S.A. dostarcza kompleksowe rozwiązania z zakresu deskowań i rusztowań. W ramach projektu wybudowane oraz wyremontowane zostaną 54 obiekty inżynieryjne między innymi 4 estakady, 6 mostów i 22 wiadukty. Prace modernizacyjne, o wysokim stopniu złożoności prowadzone są w samym centrum Krakowa.

Rozwiązania ULMA

1. Most M2

Most przez Wisłę, o konstrukcji nośnej trójprzęsłowej składającej się z trzech niezależnych części, o różnych rozpiętościach. Estakady obiektu posiadają konstrukcję łukową typu "network arch". Fundamenty i podpory wykonano z użyciem elementów systemu ściennego PRIMO. Głowice podpór zrealizowano za pomocą form indywidualnych przygotowanych w warsztacie ULMA specjalnie na potrzeby tej inwestycji. Podparcie deskowania głowic podpór zaprojektowano z wież podporowych T-60.

Deskowanie ustrojów nośnych przęseł zalewowych nad ulicami Podgórską i Zabłocie oraz Bulwarami Wiślanymi realizowano z wykorzystaniem wież podporowych T-60 i podpór ALUPROP. Deskowanie poziome płyty nośnej wykonano z elementów systemu DSD, a boki płyty zrealizowano za pomocą systemu PRIMO i NEVI.

Deskowanie ustroju nośnego przęsła nurtowego wykonano za pomocą wysokonośnych wież podporowych TS-40 i kratownic TX, które ULMA wynajęła na potrzeby tej realizacji od firmy PORR.

2. Estakady E1 i E2

Estakady oparte na masywnych żelbetowych podporach, o ustroju nośnym 11- (estakada E1) oraz 19- przęsłowym (estakada E2), belkowym, sprężonym podłużnie. Deskowanie fundamentów wykonano za pomocą systemów PRIMO oraz NEVI. Podczas realizacji przyczółków również doskonale sprawdził się system PRIMO oraz wieże T-60, rygle DSD i belki VM20. Jednostronnie zaokrąglona konstrukcja filarów wymagała użycia systemu R-FORM. Do budowy ustroju nośnego natomiast wykorzystano niezwykle uniwersalny system MK oraz DSD, a podparcie stanowiły wierze T-60 lokalnie uzupełnione podporami ALUPROP.

3. Wiadukt W8

Obiektem łączącym dwie estakady jest historyczny wiadukt W8 nad ulicą Grzegórzecką. Jego konstrukcję tworzą sklepienia żelbetowe z oblicówką ceglaną. Deskowanie filarów wykonano z elementów systemu PRIMO oraz indywidualnego deskowania powierzchni krzywoliniowych, prefabrykowanego w Zakładzie ULMA. Również podczas realizacji przyczółków doskonale sprawdził się system PRIMO. Deskowanie konstrukcji wsporczej sklepień wykonane zostało na bazie systemu MK. W celu uzyskania precyzyjnej krzywizny powierzchnia formująca została przygotowana indywidualnie w zakładzie ULMA. Konstrukcja deskowania została zaprojektowana z segmentów umożliwiających transport, montaż i  przestawianie elementów na potrzeby realizacji kolejnych etapów prac bez konieczności ich znacznego rozmontowywania. Część prac wykonywana była bezpośrednio nad liniami tramwajowymi. Aby nie zakłócały one ruchu wykonano specjalne bramki przejazdowe z belek HEB400, o długości 8 m podparte tarczami  podporowymi systemy S-40.

4. Estakady E3 i E4

Do realizacji przyczółków wykorzystano system ramowy PRIMO. Szalunek filarów stanowiły elementy systemowe TUBUS, PRIMO oraz indywidualne formy deskowania powierzchni krzywoliniowych, prefabrykowane w zakładzie ULMA. Pomosty, wykonane w systemie DSD, wsparte zostały wieżami T-60 oraz podporami EP. Do realizacji ustroju nośnego estakady E4 wykorzystano elementy systemowe DSD i MK. Podarcie deskowania ustroju zaprojektowano w formie układu wież T-60.

5. Wiadukty W11, W12, W13

Wiadukt W11 to obiekt o konstrukcji ramowej, masywnych ścianach żelbetowych oraz skrzydła monolityczne. Przęsło (rygiel górny ramy) płytowe żelbetowe z wykształconymi skosami przypodporowymi. Wiadukt W12 natomiast składa się z masywnych przyczółków z równoległymi, monolitowymi, żelbetowymi skrzydłami. Konstrukcja nośna obiektu jest jednoprzęsłowa, płytowa swobodnie podparta, z pionowymi ściankami zamykającymi koryto balastowe. Obiekt W13 charakteryzuje się oparciem konstrukcji nośnej na żelbetowych ławach podłożyskowych wykształconych w górnych partiach ścian istniejącej konstrukcji ramowej. Konstrukcja nośna jest masywna płytowa, jednoprzęsłowa, swobodnie podparta z pionowymi ściankami zamykającymi koryto balastowe.

Deskowanie ustroju zaprojektowano w postaci pomostu z belek HT20 ułożonych na belkach głównych bramki nad ulicą. Bramka o rozpiętości 14 m została wykonana z profili DIPN500 oraz IPN500, o długości 15 m. Podparcie bramki zaprojektowane zostało w formie tarcz podporowych S-40. Szalunek dolnej powierzchni płyty ustroju nośnego w rejonie podpór obiektu oparty został na wieżach T-60 oraz podporach stropowych. Deskowanie pionowych powierzchni bocznych zaprojektowano w systemie PRIMO.