Przejdź na skróty do treści. | Przejdź do nawigacji

Obiekt M-11A w ciągu trasy Łagiewnickiej, Kraków, Polska

Most M-11A będzie przeprowadzał trasę główną, linię tramwajową i ścieżkę rowerową nad rzeką Wilgą.
Indywidualnie zaprojektowane rozwiązania, które pozwoliły na realizację inwestycji w niekorzystnych warunkach terenowych.

Opis inwestycji

Trasa Łagiewnicka stanowi trzeci fragment obwodnicy Krakowa, łącząc Kurdwanów z okolicami Zakrzówka. Docelowo ma przebiegać obok sanktuarium w Łagiewnikach, przecinając Zakopiankę oraz Ruczaj. Projekt obejmuje także powstanie nowej linii tramwajowej, która będzie liczyć 2,3 km. Cała trasa będzie miała długość 3,5 km, w dużej części (ponad 2 km) została poprowadzona w tunelach – aż sześciu drogowych oraz jednym tramwajowym. Inwestycja jest warta ponad 800 mln złotych, a na jej generalnego wykonawcę wybrano firmę Budimex. Firma ULMA dostarczyła kompleksowe rozwiązania z zakresu technologii deskowań na tę budowę.

W ramach inwestycji powstaje Most M-11A nad rzeką Wilgą, obejmujący główną trasę, linię tramwajową oraz ścieżkę rowerową. Zaprojektowany został jako jednonawowa konstrukcja żelbetowa z podziałem na 3 sekcje. Środkową stanowią prefabrykowane łuki oparte na monolitycznych żelbetowych ścianach, sekcje skrajne zaś to monolityczne sklepienia połączone z żelbetowymi ścianami podporowymi.

Rozwiązania ULMA

Utrudnieniem podczas realizacji projektu były warunki terenowe, wymuszające zastosowanie bramki opartej na podporach znacznie odsuniętych od przeszkody, a także skos obiektu osiągający 41,1˚.

Fundamenty oraz ściany podporowe zostały wykonane przy użyciu deskowania ramowego PRIMO.  Uniwersalny system MK świetnie sprawdził się podczas realizacji ustroju nośnego. W przypadku ram konstrukcji nośnej deskowania, w prostopadłym układzie do osi obiektu, wykorzystano podpory pionujące E oraz rygle MK-120, które połączono przegubowo półzłączami MK. Wymaganą krzywiznę łuku zapewnił indywidualnie zaprojektowany ruszt podsklejkowy oparty na belkach VM20, które zamontowano na górnych pasmach ram. Deskowanie ustroju stanowiły segmenty o szerokości 2,2 m, co ułatwiało montaż oraz przestawianie. Konstrukcję deskowania uzupełniono wykorzystując system stężeń rurowych i odciągów kotwionych w żelbetowych podporach obiektu i w ściankach szczelnych. Panele z rygli MK oraz belki VM20 stanowiły deskowanie zamykające w części dolnej łuku po stronie zewnętrznej.

Bazowym elementem podparcia była bramka dwuprzęsłowa ze stalowych profili DIPE450/9, HEB450/9 i DIPE450/12. Jej skrajne podparcie, znajdujące się w części odsadzki fundamentu, stanowiła niska tarcza, której podstawowym elementem nośnym były stopy regulowane 360kN MK z przedłużkami 200MK, które wieńczyły górne i dolne belki oczepowe. Środkowa podpora montażowa składała się z rzędu pionowych rur stalowych w rozstawie 3,2m – 3,4m, osadzonych w podłożu. Projekt oraz sama realizacja podpory montażowej pośredniej pozostawały w zakresie wykonawcy, a wytyczną do zaprojektowania deskowania było rozmieszczenie sytuacyjno-wysokościowe rur. W przypadku sekcji od strony południowej, która wykonywana była jako pierwszy z etapów ustrojów monolitycznych, bramką były wolno podparte dwa symetryczne przęsła o rozpiętości w osiach podpór 8,76 m. Z kolei po stronie północnej, mając na uwadze wymuszone usytuowanie podpory pośredniej, przęsła bramki cechowała zmienna rozpiętość od 7,76 m do 9,76 m.