Przejdź na skróty do treści. | Przejdź do nawigacji

Obiekt 21 w ciągu drogi ekspresowej S7, Polska

Dwunastoprzęsłowy wiadukt o rozpiętości teoretycznej 992 m.
Zaprojektowany przez ULMA i dostarczony na budowę układ samowznoszący ATR obsługiwany był za pomocą pojedynczej pary siłowników.

Opis inwestycji

Budowa została podzielona na 3 odcinki: Lubień – Naprawa, Naprawa – Skomielna Biała, Skomielna Biała – Chabówka. Łącznie ta trasa będzie miała ponad 16,5 km długości, a wartość całej inwestycji wynosi ok. 2,1 mld zł. Firma ULMA Construccion Polska S.A. jest partnerem generalnego wykonawcy (Salini Impregilo we współpracy z firmą PORR) w zakresie technologii deskowań na obiekcie nr 21, który powstaje na odcinku Lubień – Rabka Zdrój w miejscowości Skomielna Biała. Ustrój nośny wiaduktu został zaprojektowany jako dwunastoprzęsłowa belka ciągła o przekroju skrzynkowym. Długość teoretyczna obiektu wynosi 992 m. Do podparcia płyty zaprojektowane dwa rodzaje filarów. Przęsła o stałej wysokości przekroju oparto na filarach o przekrojach prostokątnych z zaokrąglonymi krótszymi bokami. Najdłuższe przęsła o rozpiętościach teoretycznych 90 oraz 120 m i zmiennej wysokości z zakresu od 3,50 do 6,70 m zostały oparte na filarach w kształcie litery Y. Wysokość najwyższego filara bez ustroju nośnego wynosi 43 m.

Rozwiązania ULMA

Realizacja filarów w kształcie litery Y została podzielona na trzy główne etapy. Pierwszy obejmował wykonanie trzonu, drugi – podstawę głowicy filara a trzeci – jego ramion. Trzony  o prostokątnych przekrojach skrzynkowych wykonano za pomocą deskowania uniwersalnego VMK ustawionego na konsolach BMK. System pozwolił na sprawne wykonanie etapu w taktach o wysokości do 4,56 m. Podczas realizacji podstawy głowicy, elementu obejmujące fragment filara, gdzie następuje podział geometrii na ramiona, wykorzystano również konsole BMK oraz kozły oporowe EUC. Układ konsol i kozłów posłużył do oparcia łukowatego deskowania ściennego o wysokości 6,40 m. Ramiona filara zrealizowano przy użyciu systemu samowznoszącego ATR. W celu wykonania pochylonych elementów został zaprojektowanych specjalny wspornik, obsługujący zadany kąt. Konstrukcja deskowania samowznoszącego bazowała na układzie kratownic MK oraz jedynie pojedynczym zestawie siłowników, zlokalizowanych na zewnętrznych stronach ramion filara. Ramiona zostały wykonane w pięciu taktach o wysokości 2,26 m. Wykonanie pozostałych filarów o przekrojach prostokątnych z zaokrągleniami na bokach oraz poszerzeniem w części górnej podzielono na dwa etapy. W pierwszym etapie realizowano trzony, w drugim część poszerzoną. Krzywizny trzonu wykonano za pomocą deskowania radialnego do małych promieni, a poszerzenie w drugim etapie  przy użyciu deskowania uniwersalnego VMK z indywidualnymi wybitkami. Zastosowane do realizacji podstawy głowicy kozły oporowe EUC zostały podwieszone do powierzchni elementu za pomocą specjalnych głowic.

Skrzynka ustroju nośnego w przęsłach 1-6 oraz 10-13 wykonywana jest na bazie systemu MK oraz ENKOFORM HMK natomiast do wykonania płyty jezdnej ustroju użyto systemu stropowego ENKOFLEX. W przęsłach 1-6 pierwszy raz w Polsce ULMA zastosowała przejezdne deskowanie skrzydełek. Deskowanie zostaje odspojone przy użyciu specjalnego ślizgu, a następnie za pomocą rolek wspornikowych przetaczane zostaje na drugi etap płyty – na budowę dostarczono, tzw. podłogę wyprzedzającą.